emigraci česká republika: Drukke interessante week in Vrcen

Drukke week in Vrcen

De afgelopen week was het een drukte van belang, dat is ook direct de reden voor het weekje afwezigheid op deze blog. Uiteraard wel familie en vrienden op de hoogte gehouden via facebook.

Vreemdelingenpolitie, aanmelding in Plzen.

Maandag ochtend zijn mijn vader en ik enorm vroeg op reis gegaan naar Plzen. Om kwart voor 8 in de ochtend werden wij al verwacht door onze tolk van Foreingers, Lucie. Pap had haar al ontmoet maar ik vond het zelf erg leuk haar eindelijk, na zoveel mailcontact, in het echt te ontmoeten. Het klikte meteen en ik had ook direct vertrouwen in haar. Mensen die mij kennen zullen dat heel bijzonder vinden.

Eerst moesten we naar een kleine ruimte onder in het gebouw om mijn aanmelding in orde te maken. Een beetje stugge politieagente nam de papieren aan en vulde ze in het systeem in. Lucie bleef erg geduldig en vriendelijk en vertaalde elk woord in het Engels naar mij toe. De kinderen mocht ik niet inschrijven omdat zij er niet bij waren. Dit was vreemd....maar goed, beetje bureaucratisch dus niet te fel op gereageerd. Overigens ging dit gedeelte razendsnel en binnen 15 minuten stonden wij een verdieping hoger voor de volledige inschrijving.

Daar begon de ellende, 3 uur wachten (geduld hebben is iets wat wij nu wel leren) maar per toeval kwam een bekende ook binnen wandelen. Met A. was het wachten ineens een stuk minder erg, al hadden sommige andere "vreemdelingen" wel een beetje moeite met de Brabantse gezelligheid die in de wachtruimte ontstond. Lucie is ook zijn tolk dus dat was meteen een leuke boel. We vertelde haar over de belastingsystemen ect. in onze landen en ook onze redenen waarom wij naar Tsjechië wilden verhuizen. Niet vanwege de belastingen (al helpt het wel haha) maar vanwege de rust, ruimte, waarden en normen. De vrijheid en de eenvoud. Dit vond ze prachtig! Al verwonderde ze zich, nee correctie lachte ze met, de rekening die A. liet zien toen ze eigenlijk nog ongelovig was over bepaalde zaken. Erg grappig! Zo ging de tijd dus gestaag voorbij en waren we toch redelijk rap voor ons gevoel aan de beurt.

Binnen werden we begroet door een stugge, afstandelijke man. Mijn vader was snel ingeschreven, na toestemming van mij om in ons huis te mogen verblijven. Ook legde hij uit dat de kinderen helemaal niet langs de vreemdelingenpolitie moesten en dus gewoon ingeschreven konden worden vanaf het moment dat ik mijn kaart zou hebben. Dit zou drie weken duren. Alles werd ingeleverd en nagekeken....en toen, toen kon ik niet ingeschreven worden met mijn Belgische Identiteitskaart. Ik ben op die kaart nog steeds Nederlandse van geboorte en dus van Nationaliteit en ondanks dat ik hiermee een huis kon kopen en kan reizen, mag ik mijzelf niet enkel met deze kaart inschrijven. Daar liepen we dus vast. Conclusie....3 uur wachten, een discussie verder en een ritje Ambassade voor de boeg om een extra bewijs van Nederlandse Nationaliteit te krijgen. Dit mag een verklaring van de Ambassade zijn, maar ook gewoon een NL id kaart. Met lege handen naar huis voor mij en nog drie weken te gaan om alles in orde te krijgen. Verplichte termijn, maar dat moet goed komen. (Als de Ambassade eens antwoord heet dat dan)

Ons welkom voelen door een simpel gebaar op dinsdag avond!

Samen met pap en de overige vier kinderen besloten wij bij Hostinec na Faře te gaan eten, deze ligt tegenover ons en de kinderen vinden het er geweldig. Dat is het ook! Het is super vriendelijk personeel, iedereen is aardig en ze waarderen het enorm als wij proberen Tsjechisch te spreken. Ik weet nog heel goed, de eerste keer een aantal maanden geleden, dat wij als echte buitenstaanders daar kwamen er niemand Engels of Duits kon spreken. Ondertussen weten wij dat er toch een aantal zijn die dit kunnen, welleswaar niet perfect, maar wel verstaanbaar. Toch proberen wij in het Tsjechisch te bestellen en ondertussen verbeteren zij ons, helpen ons echt en het allerleukste.....we werden verrast door een speciale menukaart voor ons :) Een groter compliment kunnen wij toch niet krijgen wel?

Vanaf dat wij thuis kwamen is de man, samen met de oudste zoon, achter het stuur gekropen op weg naar België voor het ophalen van een nieuwe lading spullen. Alles liep goed, tot hij met autopech kwam te staan op de Duitse snelweg. Je denkt, even de noodhulp aanroepen, maar nee, na 4 uur was er nog steeds geen hulp. Er zou ENKEL hulp komen indien zij per direct 250 euro cash zouden betalen. Zelfs pap belde naar de Adac voor een verklaring, naar de politie ect. maar er gebeurde helemaal niks! Een grote schande en heel veel stress! Ze zaten 6 uur van ons verwijderd, midden op de snelweg, levensgevaarlijk en niemand die stopte! Gelukkig kwam er een reddende engel, net toen pap van frustratie van plan was die 6 uur te gaan rijden om ze te helpen....een non profit organisatie die ik enkel maar dankbaar kan zijn! Autobahn Report Mayen-Koblnz alsnog bedankt!!

Dinsdag en woensdag: genoeg te doen.

Dinsdag vooral veel buiten bezig geweest met Lunabelle en haar weide, met de stal, met de kinderen en met mijn werk. Eveneens gekeken naar de bouwwerkzaamheden boven die rustig aan verder verlopen. Het was erg vreemd zonder man en ik was al lang blij dat de dinsdag sneller verliep dan verwacht.

Op woensdag eigenlijk hetzelfde verhaal maar toen was ik al wat vrolijker, de twee mannen zouden al snel weer thuis zijn en mijn gezinnetje dus weer compleet. Ik werkte wat, zorgde voor de kids, voor de beestjes en ondertussen was ik in mijn hoofd alweer bezig aan een nieuw project: Nederlandstalige informatie over Vrcen. Dat is tenslotte wel het minste wat ik kon doen. Dus zo gezegd zo gedaan een nieuwe blog ontstond: Vrčeň Plzeň-jih

Donderdag en vrijdag winkeltijd.

Lunabelle werd helemaal gek van de vliegen op haar hoofd. We hadden wel een vliegendeken, maar na het zien van de paarden hier toch besloten op zoek te gaan naar een vliegenmasker. Dus, eerst op zoek naar een ruitershop en die vonden wij in Plzen. Op naar de stad dus. Een vriendelijke verkoopster hielp ons met het vinden van het juiste masker. Ze lijkt wel een alien!

Maar, ze kan weer lekker de hele dag buiten en dat is toch ook niet onbelangrijk.

Tevens zijn we naar de bouwmarkten geweest. Ons licht opdoen wat betreft bouwmaterialen ect. Als we dan toch in de stad waren.... in de avond broodjes gegeten. Elke dag bbq, uit eten gaan of soep begon toch wat eentonig te worden dus meteen besloten vrijdag terug te gaan voor een gaskooktoestel met elektrische oven en de boodschappen voor een aantal dagen normaal eten. De spaghetti ging er vrijdag avond dan ook heel erg goed in.

Zaterdag en zondag: Werk aan de winkel en een kort bezoekje.

Zaterdag gewoon rondom het huis bezig geweest. Ondertussen staat de bouw niet stil en zijn er verschillende dingen veranderd. Er zijn muren geplaatst en een raam bijgezet. De bouwwerf begint al wat te worden.

Ook kwam R. de broer van mijn man en zijn vriendengroep op bezoek. Zij gaan een korte rondreis door Tsjechië maken. Dinsdag komen ze terug en gaan we er een gezellig kampvuur bij bouwen. Zolang het weer zo goed blijft moeten we ervan profiteren.

Verder vandaag een wandeling door eigen tuin en weide gemaakt. Het blijft mij verbazen en het blijft een goed gevoel geven. Bizar genoeg voelt het nog steeds als een droom, alsof het niet echt is en toch zo vertrouwd thuis. Het is niet uit te leggen, maar als je zelfs met een fruitallergie blij kan worden van jouw eigen fruit....